மலையுச்சி நோக்கி

என்னோடு
வருபவர்
எவருமில்லை

என்னை
வழியனுப்பவும்
எவருமில்லை

நான்
பயணப்பட்டுவிட்ட
பாதையின் பயங்கரம் பற்றி
எல்லோரும்
எவ்வளவோ
எடுத்துச் சொல்லியும்
துணிந்துவிட்ட என்னை
இனியும்
ஆதரிப்பாரும்
எவருமில்லை

கோடரிகளும்
கன்னெஞ்சங்களும்
மலிந்திருந்தும்
தன் விசுவரூபத்தோடு
தைரியமாக
எழுந்து நிற்கும்
அந்தப் பெரிய விருட்சத்தைத் தவிர
என் உணர்வுகளைப்
பகிர்ந்து கொள்ளவும்
எவருமில்லை

வீரிய மண்ணுக்குள்
விழுந்த சிறு விதை
தன்னந்தனியாக
எந்தத் துணையுமின்றி
இந்த பெரிய பூமியைப்
பிளந்து
முளை விடுவதைப் போல
என்னாலும் முடியுமா?!

பசிய இலைகளும்
சிவந்த மலர்களும்
பழுத்த கனிகளும்
சிறு விதையால்
சாதிக்க முடிந்ததை
வரி வடிவில்
விவரிக்கக்
கிளைகளில் பறவைகள்
என் மன இருள்
விடிய
சுப்ரபாதம் பாடுகின்றன

எல்லாக் கவலைகளையும்
அச்சங்களையும்
ஐயங்களையுந்
துறந்து
பயணப்பட்டு விட்ட
பாதையில்
புதுத் தெம்போடு
நான்
தொடர்கிறேன்

அதோ
அதோ
தூரத்தில்
மலையுச்சி
தெரிகிறது

நாசி நுனியை
அதன் வாசந்
தொடுகிறது