மெய்ஞ்ஞானம்

வெளியே தன்னைத் தான்சூழ்ந் தழுத்த
வெளியெங் கும்மின் னொளி

வெளியும் ஒளியும் புணரத் தோன்றும்
தெளிவே ஞானம் அறி

வெளியுமொளி யுஞ்ஞானத் தெளிவும் உயிராய்
ஒளியுமுந்தன் உடம்பேதான் மெய்

ஒளியைப் பார்த்தே வெளியில் இருந்தேன்
வளியால் மொண்டே அளியை உண்டேன்
களியால் தாண்டவ மாடியே நின்றேன்
தெளிவாய்க் கண்டேன் மெய்யை நானே

வெளியையே உற்றுற்றுப் பார்க்க நினதுடம்பும்
ஒளிரும்பார் பின்வெளிக்குள் ஒளியும்

வெளிக்குள் ஒளிருமுன் உயிரைக் காண‌
வெளிக்குள் ஒளியுமுன் மெய்

அழுத்தியுனைத் தழுவும் வெளிக்குள் ஆழவுன்
அழுக்கெல்லாம் நழுவும் தெளி

வெளியின் அழுத்தம் உன்னுள் ஒளியாமவ்
வொளியைத் தழுவ வீடு

சும்மா இருந்துவெறு வெளியின் அழுத்த‌ம்
அம்மா அறிந்துக‌ளித் தாடு

வெளியுள் சும்மா இருந்தால் அழுத்தும்
வெளியால் அம்மா ஒளி

அழியா வெளியை அறியா திருந்தால்
ஒழியா பிற‌விப் பிணி

அழியா வெளியை அறிந்தே இருந்தால்
ஒழியும் பிற‌விப் பிணி

அழியா வெளியுள் அட‌ங்கி நின்றால்
அழியா தென்றும் மெய்

அழியா வெளியே என்றுமுன் வீடு
ஒழிவிலா த‌தையே நாடு

அழியா வெளியாம் வீட்டுக்குள் என்றென்றும்
பொழியும் ஒளியாம் அளி

மெய்யாம் வெளிக்குள் உய்ந்தொடுங்க‌ உந்த‌ன்
மெய்யாம் உட‌ம்புள் ஒளி

அழியா திருநீ அக‌ண்ட‌ வெளிக்குள்
பொழியும் அமுதை உண்டு

உன்னைத் த‌ழுவும் வெளியை நீத‌ழுவ‌
உன்னில் ஒளிரும் ஒளி

வெளியை த‌ழுவி ஒளிரும் உன்னுள்
அளியே பொழிய‌க் க‌ளி

வெளித‌ழுவி ஒளிருமுன்னுள் அளிபொழிய‌க் க‌ளிபெருகும்
ப‌ளிச்சிடும்பின் வெளியுளுன்மெய் ஒளியும்