மௌனமும் வார்த்தையும்

வார்த்தைகளை உடுத்தியும்
நிர்வாணமாகவே இருக்கிறது
மௌனம்

மௌனக் கடவுளின்
மனித அவதாரமோ
வார்த்தை

மௌனம் தன் மெய்யைத் தொட்டுணர
நீளும் விரல்களோ
வார்த்தைகள்

மௌன இருப்பில்
வார்த்தையாய் இருக்கிறேன்
நான்

மௌனங் களைந்து
நிர்வாணமாய் நிற்கும்
வார்த்தைகள்

மௌனத்துக்கு நன்றி சொல்லத்
தன் நாவு வாலாட்டும்
வார்த்தை நாய்

தன் நாவு வாலாட்டித்
தன்னை வெளிப்படுத்தும்
மௌன நாய்

வார்த்தையுடம்பில்
தன் மெய்யுணரும்
மௌனவுயிர்

நாக வார்த்தையால்
மௌனத் தென்றலைத்
தீண்ட முடியவில்லை

தென்றல் மௌனமாய்த் தீண்டத்
தரம் மாறும்
நாகத்தின் நச்சு வார்த்தை

மௌன அம்மணத்தைச்
சிறிதளவே மறைக்கும்
வார்த்தைக் கோமணம்

வாய் வீச்செல்லாம்
மௌனத்தின் பேச்சே

மௌனத்தில் அடங்கி நின்று
பேசு
வார்த்தைகள் மணக்கும்

வார்த்தைகள் யாவுக்கும்
மௌனமே வாழ்வு

மௌனமே உன் தாய்மொழி
எனவே குழப்பும் வார்த்தைகளாம்
அயல்மொழி மோகத்தை விட்டொழி

நச்சு வார்த்தைகளையும்
ஆகாரமாய் விழுங்கிச் செரிக்கும்
அமர மௌனம்

மௌனத்தை அறியாமல்
வாய் கிழியப் பேசி
வார்த்தையே வாழ்வென
வாழ்வாரோ வாழ்வார்கள்?