நற்சேதி

வெளியென்ற அகண்ட வீட்டுக்குள்
ஒளியென்ற உறுதியாம் நற்சேதி கண்டு
வளிவாலை ஆட்டி
அளியமுதம் உண்டே
களிக்கின்ற மெய்கண்டு
மூளையின் மறை கழன்றே
இருதயக் குகை வாழ்ப்
பித்தன் நான் உறுதி சொல்கின்றேன்:
வன்பெனும் போர் நின்று
அன்பெனும் உயிர் வந்து
மரணம் வெல்லும்
பேரின்பப் பெருவாழ்வென்னும்
பெரு நிலையே நாடாக
வாழ்கின்ற நன்னாள் வரும்
நனி மிக விரைவிலேயே!
அறிக நீ
நல்லிலங்கைப் பெண்ணே!
உன்னுள் உறையும்
வாலைத் தாயின்
உறுதி இதுவேயன்றி
இப்பித்தன் பிதற்றல்ல
இதுவே காண்!

முத்தமிழ் மன்றத்தில் இலங்கை பெண் அவர்களின் இக்கவிதைக்குப் பின்னூட்டமாக இடப்பட்ட என் கவிதை