என் மீது
காதல் கொண்டுத்
தன்னையே
என் போல் மாற்றிக்கொண்ட
என் கடவுட் காதலனுக்கு
துதிப்பா
பொய்யுலக வாழ்க்கையில்
தொலைந்து போன என்னை மீட்டு
மெய்ஞ்ஞானக் கல்வி தந்து
மெய்யுலக வாழ்வில் வைத்தாய்
ஏதுமின்றி ஏழையாய் இருந்த என்னை
அருட்செல்வனாக்கும் அரும்பொருள் தந்தாய்
அவக்குழியில் கிடந்த என்னை எழுப்பித்
தவக்குன்றின் மேல் வைத்தாய்
எண்ணும் எழுத்தும் அறியாதிருந்த என்னை
ஜோதிமிகு நவகவிதை எழுத வைத்தாய்
உன் மௌனத்தை எடுத்தியம்ப
உன்னத வார்த்தை தந்தாய்
உறுதியோடு நான் உரைத்த உன்னதங்கள்
உறுதியாய் வெளிப்படச் சம்மத்தித்து
உலகம் உய்ய என்னையும்
உன் போல் ஆக்கி விட்டாய்
நீ
என்னை ஆட்கொண்ட
அதிசயத்தை
அற்புதத்தை
எப்படிச் சொல்வேன்
நீயே இயம்பு
முத்தமிழ் மன்றத்தில் இலங்கை பெண் அவர்களின் "துரோகம்" கவிதைக்குப் பின்னூட்டமாக இடப்பட்ட என் கவிதை
No comments:
Post a Comment